Blog van Henk Veenstra

Groninger Persprijs voor “De Gaskolonie”

Prijs voor boek de Gaskolonie.

Vorig jaar maakte ik alle portretten voor het boek “De Gaskolonie”, van uitgeverij Passage.  Het boek werd geschreven door Margriet Brandsma, Reinalda Start en Heleen Ekker, en laat zien hoe groot de problematiek is van de aardbevingen en hoe de NAM gefaald heeft. Desondanks voor mij als fotograaf een mooie opdracht. Mensen op locaties fotograferen overal in de provincie. Mijn idee was om ze vanaf kikvorsperspectief te fotograferen, dus ten voeten uit, om zo ook een stuk Groninger bodem in beeld te hebben bij elke foto. zie hier enkele voorbeelden.

eigenaar van hereboerderij die wordt opgekocht door de NAM

Ceus Wolthuis, actievoerder van het eerste uur tegen de NAM

Marijke van Beek, burgemeester van Gemeente Eemsmond

Vakantie in Engeland met compactcamera

Onlangs was ik met vrouw en hond voor het eerst naar Engeland op vakantie. Vakantie betekent geen werk. Maar vakantie betekent wel foto’s blijven maken. Hiervoor gebruik ik al jaren mijn trouwe Lumix LX3. Klein, en dankzij het (omgerekend) 24-60 mm Leica objectief toch altijd scherpe contrastrijke foto’s en een flinke groothoek. Voordeel van zo’n klein cameraatje is dat hij altijd om de nek hangt en altijd paraat staat, met name voor snapshots, Maar die zal ik je besparen. Ik beperk me even tot wat landschapsfoto’s hier. Lake District, North Yorkshire Moors, the Yorkshire Dales en stukje Wales (Offa’s dyke path) Groen groen en nog es groen! dankzij de regelmatige frisse buitjes….

Wubbo Ockels op de Ecolution

Afgelopen weekeinde overleed Wubbo Ockels, astronaut en uitvinder. In 2009 had ik de opdracht hem fotograferen met het in aanbouw zijnde schip Ecolution. Dit schip werd in Groningen gebouwd bij  Marvis jachtbouw in Groningen. Het was prachtig weer, dus ik zag de mooie plaatjes van een blinkend schip met blauwe luchten en Wubbo erbij wel voor me. Bij aankomst bleek het een totaal andere situatie: Het schip in aanbouw bleek een groot roestbruin monster en stond in een donkere fabriekshal. Gelukkig was de trotse ontwerper/eigenaar Wubbo er wel. Zijn vrouw Joos was er ook die dag. Omdat ze ook op dit schip wilden gaan wonen leek het me me wel aardig om ze beiden op de foto  te zetten. Gelukkig waren ze niet te beroerd om op het roestige karkas te klimmen. ik zette alle flitskracht in die ik bij me had ter belichting, en het resultaat is hierboven te zien. Wat me ook bijbleef was de bijzondere hartelijkheid van hem, maar zeker ook van zijn vrouw. Ze gaven me het gevoel de eerste fotograaf te zijn die hen vereerde met een fotosessie. R.I.P. mister Ockels.

Fototechniek: flitsen (slow sync flash)

 Waarom flitsen?

Flitsen vanaf de camera lijkt steeds meer “uit” te raken. Waarom zou je het doen als je tegenwoordig met een camera werkt die tot 25.600 ISO gaat (mijn EOS 5D Mark III bijv.), en zeker op 10000 ISO nog zeer acceptabele beelden maakt? Van oorsprong is de flitser een noodzakelijk maar niet altijd gewenst hulpmiddel bij te weinig licht. Berucht geworden door foto’s van feestjes met pikzwarte achtergronden. Of uitgebleekte koppen waar je nog net jezelf of een vriend in herkent (of niet).

De Paktijk is weerbarstig

Toch is het in sommige situaties juist interessant en verrassend om te flitsen. Bijvoorbeeld in deze foto die ik onlangs maakte van de band BlackboxRed op Noorderslag. Zoals gebruikelijk stonden er meerdere fotografen voor het podium. Dat tamelijk schaars, maar blijkbaar voldoende verlicht was voor bovengenoemde moderne camera’s. Niemand gebruikte de flits. Ik eerst ook niet, totdat ik niet tevreden was met de foto’s die ik maakte. De gitariste was erg energiek en beweeglijk en met alleen bestaand licht kon je dat niet goed vangen vond ik.

Oplossing voor dit probleem

Dus probeerde ik het volgende. Een wat langere sluitertijd (1/10 seconde) gecombineerd met een lage iso van 320. En ik gebruikte de flitser, handmatig ingesteld op een flits van naar schatting 1/16 van het volle vermogen. Met wat proberen leverde dit bovenstaande foto op: je ziet eigenlijk twee foto’s door elkaar. Door de langere sluitertijd en heftige beweging een onscherpe bewogen foto, met daaroverheen een scherpe flitsfoto. De beweging maakt de foto energiek. Het “flitsgedeelte” zorgt voor een haarscherp beeld.

met resultaat

Het merkwaardige aan deze foto is dat je er eigenlijk nóg een flitsfoto doorheen ziet. Je ziet een soort scherpe echo van de gitaarhals. Deze is van achteren belicht. De verklaring moet zijn dat dat veroorzaakt is door stroboscopisch licht dat op het podium staat. En jawel, het witte rondje beneden op de foto is de stroboscoop die net in die 1/10 seconde sluitertijd een flits afgeeft.

slow sync Flash gebruiken als oplossing

Het op deze manier creatief toepassen van flits is beter bekend onder de term “slow sync flash”. Het heeft de voorkeur te flitsen op het zogenaamde tweede gordijn. De flits gaat af, vlak voordat de sluiter weer dicht gaat. Dit is over het algemeen in te stellen op de flitser zelf.

Gerestaureerde watertoren in Groningen Noord

De watertoren waar je nog es in wilt

Je hebt soms van die gebouwen waar je al jaren langsfietst. Waarvan je denkt daar zou ik wel es binnen willen kijken. Als fotograaf heb je dan soms het geluk dat als je maar lang genoeg wacht er vanzelf eens een opdracht voorbij komt. En dan kan je naar dat gebouw toe. Afgelopen vrijdag was het zover. Of ik een kleine serie foto’s kon maken van de monumentale watertoren Noord in Groningen.  Ik fiets er bijna dagelijks langs. Een opdracht voor het magazine BouwendNL van Bouwend Nederland. Deze watertoren wordt verbouwd tot conferentie/expositieruimte. De Watertoren is nu in handen van het Groninger Monumentenfonds. Bijzonder om in te kijken, met name het oorspronkelijke stalen vat voor 1 miljoen liter water is indrukwekkend. Dit wordt geheel opgenomen in het nieuwe ontwerp. Alsof het de boeg is van een groot oud schip, maar dan op 25 meter boven NAP.

Fototip: De regenplas

De voordelen van de regenplas! Meestal heb je er last van maar vanmiddag bleek het weer een handig hulpmiddel om een foto iets interessanter te maken.

het handige spiegeleffect

Dit spiegeleffect heb ik een keer bij  toeval ontdekt toen ik in 2005 op het platte dak van het toenmalige AZG ziekenhuis rondliep. De naam werd veranderd in het huidige UMCG, en dit volledige woord werd letterlijk aangedragen door de werkmannen daar. Ik kreeg het niet helemaal lekker in beeld. Toen zag ik die waterplas op het dak liggen. Even door de knieën, en voilá: de wondere wereld van het spiegel effect. Vanmiddag maar weer eens toegepast bij deze foto van de Hanzehogeschool op Zernike in Groningen. Uiteindelijk een andere foto voor de opdrachtgever (Royal Haskoning / DHV ) gekozen. Maar dat is weer een verhaal apart!

Martinitoren Groningen

Net zoals een Parijzenaar nooit de Eiffeltoren zal beklimmen beklimt een beetje Groninger natuurlijk nóóit de Martinitoren! Hoewel…. Voor mij was het alweer de 7e keer ofzo, nu ben ik een torenliefhebber, ook op vakanite in het buitenland moet ik die dingen op, ja voor het uitzicht ja. Maar nu had ik een goede reden, namelijk de opdracht om het complete UMCG complex te fotograferen. Had ik al es eerder gedaan, maar ja, dingen veranderen, en zo houdt de fotograaf altijd werk 😉 ik zat al weken te wachten op helder weer, en afgelopen zaterdag was het dan zover. Ik moest wel een afspraak maken met de torenwachters. Want eigenlijk is het veel minder leuk om op de Martinitoren te staan sinds er stalen hekken en kooien zijn geplaatst (tegen zelfmoordenaars). Daar kun je niet goed door heen kijken laat staan fotograferen. Dus mocht ik onder begeleiding van torenwachter Eva naar de derde trans. Dat is de houten bovenbouw op de toren die normaal afgesloten is. Waanzinnig uitzicht! zo kom je nog es ergens als fotograaf. Eva heeft nog even deze foto van me gemaakt. Blijkbaar was dit stuk vroeger wel toegankelijk voor publiek want bij nadere bestudering van de foto bleken er allemaal inkrassingen te staan in het koper. Zie Detailfoto. Hoe zou het sinds 1989 met Massimo en Hanneke zijn?